Leven, dood en hun raadsels, stilte en verlangen, verwondering vanwege een blijvende vreugde om het bestaan (...). De dichter van Transit is een mediator. Hij verbindt ons met elkaar en met het leven.
Koen Eykhout in het Limburgs Dagblad
Frans Budé bekijkt het leven als een transit. (...) Dat het leven een doortocht is, blijkt uit de serie ‘Toen’, waarin Budé een bont gezelschap van beroemdheden kort na hun geboorte aan het woord laat. Budé’s miniminibiografietjes laten zien dat mensenlevens, ook die van beroemdheden wel uiteenlopende halteplaatsen aandoen, maar uiteindelijk dezelfde eindbestemming hebben.
Janita Monna in Trouw
'Gare Liège–Guillemins' is een gedicht over de tegenstelling tussen 'natuur' en 'cultuur'. Het is een stadsgedicht en het is een ode. Een ode aan de dingen die nu eenmaal thuishoren in de wereld. Of beter: in de wereld van Budé. Die is er nu al bundels lang een waarin steden en de rafelranden van de natuur elkaar raken en door de taal van de dichter worden betoverd.
Chrétien Breukers over het openingsgedicht (E-magazine De Contrabas)
Als een Sint Franciscus raakt Budé in gesprek met wat de mens omringt en maakt hij de lezer, zo vergaat het mij althans, deelgenoot van een intieme belevingswereld en levensintensiteit. Slechts even gloort het land achter de uiterste grens: ‘forellen sprongen moeiteloos / tegen de hemel op’ of ‘de zee een druppel tijd’. Emotionele frasen, gedempt door humor en ironie, wekken het voorbije tot leven en laten het heden voortduren. “Wat geweest is, zal zijn”, zegt Budé in navolging van Pavese. En ik zeg het Budé na. Hij creëert zoals zijn kunstbroeders in de muziek of in de schilderkunst een ‘bestendig verblijf’, een omschrijving die hij als titel aan een recente bundel meegaf.
Rob Molin in Poëziekrant 1, 2013
Het gaat Budé om de wereld, de mens, het bestaande en hoe dat onvermijdelijk afloopt. Hij registreert subtiel (...). Goed maar soepel in de vorm zittende poëzie van een dichter die het ambacht hoogacht en de emoties, in bedwang, niet schuwt.
Tom van Deel voor de Nederlandse Bibiotheekdienst (Biblion recensie)
Deze dichter laat zich gewoon nergens door van zijn wijs brengen.
Rob Schouten in Awater 1, 2013
Frans Budé is een bijzonder productief én origineel dichter, met een herkenbare eigen stijl. Hij is eerder bescheiden, en daardoor wellicht misschien onopvallend, maar hij mag gelden als een van de vaste waarden in onze poëzie waarin hij zich door de jaren heen een volstrekt eigen perceel heeft weten af te bakenen. Transit toont Frans Budé op zijn best! Lezen!
Bert Bevers in het e-magazine De VVL-Boekhouding
Geen opmerkingen:
Een reactie posten