'Ik schrijf je eindelijk uit Stes Maries aan de Middellandse Zee. De Middellandse Zee heeft een kleur als van makrelen, dat wil zeggen wisselend; je weet niet altijd of het groen of violet is, je weet niet altijd of het blauw is, want de seconde erna heeft de veranderlijke weerschijn een roze of grijze tint aangenomen.
(…) Een keer ben ik 's nachts langs het verlaten strand gaan wandelen. Het was niet vrolijk, maar ook niet triest, het was… mooi. De diepblauwe hemel was gevlekt met wolken van een dieper blauw dan het algemene blauw, intens kobaltblauw, en andere van een lichter blauw, als de blauwe lichtschijn van de melkweg. In de blauwe achtergrond schitterden de sterren, helder, groenachtig, geel, wit, roze; helderder, nog meer als diamanten en edelstenen dan bij ons – zelfs in Parijs; men zou dus kunnen zeggen: opalen, smaragden, lazuurstenen, robijnen, saffieren. De zee van een zeer diep ultramarijn, het strand van een paarsachtige en bleekrossige kleur (de duinen zijn vijf meter hoog), pruisisch-blauwe struiken.'
Brief van Vincent van Gogh vanuit Saintes-Marie-de-la-Mer, geschreven aan zijn broer Theo omstreeks 4 juni 1888. Uit: Vincent van Gogh. Een leven in brieven. Rainbow Pocket boeken, Meulenhoff Amsterdam, 1998.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten