"Ik heb nooit willen schilderen om alleen maar een mooie decorateur te zijn. Ik werd altijd geraakt door het leven en dat wilde ik ook schilderen. Ik weet zeker van mezelf dat ik een van de weinige schilders ben van deze tijd die ook het sentiment in de schilderkunst heeft weten te behouden. En de toets. Dat noem ik ook het expressionisme. Het expressionisme is voor mij niet een techniek maar een gevoelsmatige houding – dat je vanuit je schilderslik begint met niets en eindigt in het niets, maar in al die likken bij elkaar, die van niets naar niets gaan, in between, voel je een kop of een uitdrukking, een sentiment. Dat heb ik altijd gedaan: een voorstelling maken, en dat heeft De Kooning altijd gedaan, doet hij trouwens nog, en Rembrandt, Van Gogh en Picasso hebben dat allemaal gedaan, dus alle mensen die je een klap geven, een draai om je oren, die dus erg brutaal zijn – zoals vergeleken met Gauguin Van Gogh enorm brutaal was voor zijn tijd."
Karel Appel in Karel Appel. Ik wou dat ik een vogel was, samengesteld door R. H. Fuchs, Haags Gemeentemuseum / Meulenhoff, Amsterdam 1990.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten