26-05-2016

Aldus de kunstenaar (17)



"Ik heb steeds beweerd dat er meer kracht schuilt in plekken dan in personen, dat er een grotere intensiteit uitgaat van het vaste toneel dan van de verwikkeling die er zich afspeelt. Deze stelling is de theoretische basis van niet alleen mijn eigen architectuur, maar van de architectuur zelf; het is in wezen een manier van leven. Ik vergeleek dit idee met het theater, en ik verbeeldde me dat de personen de acteurs op het toneel zijn wanneer het licht aangaat. Zij betrekken u in een verwikkeling die u vreemd zou kunnen zijn en waarin u uiteindelijk altijd een vreemdeling zult blijven. Het voetlicht, de muziek, ze verschillen niet van een zomers onweer, een conversatie, een gezicht.
Maar vaak is het theater gedoofd en zijn de steden leeg als grote theaters. Het is ook ontroerend dat ieder zijn eigen kleine rol speelt; uiteindelijk zal noch de middelmatige acteur, noch de sublieme actrice de loop van de gebeurtenissen kunnen veranderen."

Aldo Rossi in Wetenschappelijke autobiografie. Uitgeverij Sun, Nijmegen 1994.


Geen opmerkingen: