6 augustus 2017 kwam de Amerikaanse componist David Maslanka op 73-jarige leeftijd te overlijden aan de gevolgen van kanker. Een maand eerder was hem zijn vrouw Alison ontvallen.
Precies een week vóór Maslanka's dood behaalde Harmonie Sint Petrus en Paulus uit Wolder-Maastricht het wereldkampioenschap in de hoogste klasse van het Wereld Muziek Concours. Een van de vier werken die het harmonieorkest speelde was 'Traveler' van David Maslanka.
Ik maakte er onderstaand gedicht bij dat werd opgenomen in het programmaboekje.
Traveler
We lopen aan eigen schaduw vooruit,
vervloeien met de muziek om ons heen.
Ik zie je, al spreek je geen woord.
In mijn hoofd blijf je dicht bij me, leg je
een hand op mijn schouder en houdt me vast,
een leven lang. De tijd loopt met ons mee,
houdt ons bijeen. We schuilen in muziek
om niet te verdwalen, delen vrees en
vrolijkheid, zijn altijd onderweg
naar een nieuwe dag. In het diepst van de tijd,
achter de hoogste toppen van geluk
liggen de tuinen van weleer, vóór ons ligt
in uitgestrekte stilte wat verscholen blijft
in braakliggende velden, waait hooguit iets
binnen van de andere oever. Laten we onze angst
bezweren, ons verweven met de volle schoonheid
van het leven. Muziek haalt de tijd terug.
Zo zetten we onze weg voort, de koele
nachtlucht houdt haar adem in, en zie,
het bloesemt weer – heel even.
frb
Geen opmerkingen:
Een reactie posten