28-03-2018

De eerste alinea (64)


"Ik schrijf om helder in en om mij heen te kijken. Het lijkt of de zon verduisterd is en mijn slapeloze nacht eindeloos doorgaat. Ik knip een lamp aan, zodat ik kan zien, zodat jouw lieve ogen kunnen zien wanneer ze ontwaken. Zodat jou tenminste het bewijs resteert van mijn trouw wakende liefde. Ken jij geen rust, dan ken ik geen rust. Geen moment heb ik mijn rusteloos verdriet respijt gegeven. Ik adem je waanzin: mijn ziel verwijdt zich in de angst zoals je ogen: ze kijkt naar het donker, vreest de spoken en de smetten."

Gabriele d'AnnunzioDe schoonheid van de nacht. 
Vertaling uit het Italiaans: Jan van der Haar. Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam – Antwerpen 2018.

Geen opmerkingen: