Het gelukzalige moment iets onverminderd
in beweging te brengen, doelgericht buiten
alle krachten om een nooit eindigende ruimte in.
Zo in grote snelheid boven witte velden aanwezig
te zijn, spiedend naar het bestaande. Gevoel
van wind, een ooit afgelegde reis door het heelal,
geluid dat niet te horen is, aan komt zweven
in onze gedachten en weer verdwijnt,
alles doorsnijdend, feilloos, zo volmaakt.
Scheppend als in den beginne, een staat van
evenwicht – men dacht dat het niet kon.
Kazimir Malevitsj, Supremus. Olieverf op doek, 79,5 x 70,5, 1916
Uit: Frans Budé, Achter het verdwijnpunt, Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten