01-11-2018

Aldus de schrijver (11)



"(...) Ineens moest ik denken aan een lp – BV Haast 39 – met muziek van Igor Stravinsky die ik een paar jaar daarvoor had gekocht, Chanson Russe, door Reinbert de Leeuw, piano, en Vera Beths, viool. Ik kende de muziek niet en had daarom het eerste stuk, een minuut of vier, in de platenwinkel beluisterd. Ik was in jubelstemming, geen twijfel mogelijk, deze bewerkte dienstmeisjesaria uit een mij volslagen onbekende opera van de componist uit 1922 was van een grote, raadselachtige schoonheid, dus werd de plaat na dat eerste stuk onmiddellijk, blijmoedig en vol verwachting van wat me nog te wachten stond afgerekend.
Thuis legde ik Chanson Russe meteen op de draaitafel. Ja, heerlijke muziek, het eerste stuk zat al zo goed in mijn gehoor dat ik flarden ervan kon meeneuriën. Het tweede zette op vergelijkbare manier in, sterker, na een maat of tien, twaalf drong het tot me door dat het om hetzelfde stuk moest gaan. En daar bleef het niet bij. Na een half uur had ik dat chanson wel acht keer gehoord. Maar van een mispersing was geen sprake. Op een inlegvel, zag ik nu, stond het in kleine lettertjes: 'Op deze plaat wordt het stuk zevenmaal herhaald. Voor iedere herhaling wordt een andere sordino gebruikt.' Even probeerde ik mijn deceptie over de miskoop, ik kon het niet anders noemen, nog te verkleinen door me wijs te maken dat ik die minimale sordino-verschillen kon horen en dat juist daaruit het ware luistergenot bestond. Maar toen ik de plaat de volgende dag aan Marion liet horen, benieuwd wanneer het haar zou opvallen dat er is mis was, werd die illusie zonder pardon weggehoond."

Cyrille Offermans, Een iets beschuttere plek misschien. Journaal 2017
Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam-Antwerpen 2018 (Privé-Domein Nr. 302)

Stravinsky's Chanson Russe, in een andere uitvoering dan boven vermeld, kunt u hier beluisteren.


Geen opmerkingen: