09-02-2019

De eerste alinea (81)


"Mijn vader was een van de enige twee kinderen die in de bitter koude herfst van 1939 werden geboren in het uit sintelblokken opgetrokken ziekenhuis van Old Buckram. Het andere kind, een jongetje dat niet lang genoeg bleef leven voor een naam en voor een ziel die kon worden gered, werd door zijn moeder begraven op een heuvel vlak bij het dorp toen de grond genoeg was opgewarmd om een echt graf voor hem te graven. Er was geen mis, er werd geen psalm gezongen. Zijn grafsteen, als je het zo zou kunnen noemen, was een grote, gladde kei uit de beek. De jongen werd te ruste gelegd met alleen het onuitgesproken gebed van de moeder tot een afwezige God. Ze vroeg hem om haar zoon de erfzonde te vergeven en om hem alstublieft toe te laten tot de hemel, waar hij de komst van de anderen kon afwachten totdat God in Zijn wijsheid besloot dat hun tijd gekomen was."

Phillip Lewis, Een andere stilte ('The Barrowfields'). Vertaling uit het Engels: Lidwien Biekmann. Em. Querido's Uitgeverij BV, Amsterdam 2018


Geen opmerkingen: