Zodra de dood
Hij heeft ’s nachts staan wachten, takken
vertrapt, schimmelige bladeren op het pad.
Daar leeft hij voor, in volle lengte luisterend
aan een raam, aandachtig geritsel, behaaglijk
voor de juiste stap. Niet meteen een dans,
maar toch in minder dan geen tijd
zijn rinkelende spoor waar hij
op zachte zolen door openstaande deuren
zijn glimp laat zweven in een hoofd,
net nog niet vergruisd. Waar u ook bent,
zegt hij, het kreunen van de wind drijft u terug,
blaast u voort, krijtwit, bloot – en niemand
die uw voeten kust dan ik, ijskoud
zal ik u omsluiten, uw naam wissen, zout
naar uw slapen dragen, slijk op uw wangen,
en met u rondgaan, verder dan u dacht.
frb
Bij Uitgeverij Prometheus verscheen dit voorjaar bovenstaande bloemlezing, samengesteld door Arie Boomsma. Twee honderd gedichten, waarvan 'Zodra de dood' (uit Blauwe rijst, Meulenhoff Amsterdam, 2006) er één is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten