Ze heeft haar ene oorbel net in en reikt naar de andere als de telefoon gaat. Het herhaalde gerinkel lijkt al even misplaatst als de anonieme meubels in de kamer. Ze blijft voor de spiegel staan; die lipstick is te rood, het was een experiment, meestal kiest ze een lichtere nuance. Het is vast Morten, haar projectcoördinator, die er zoals altijd vroeg bij wil zijn. Ze heeft nog een paar minuten voor hun afspraak in de lobby van het hotel. Hij weet waar het restaurant is. Hij heeft de logistieke details altijd onder controle, maar zij was goed vandaag, vandaag weer. De presentatie verliep zoals gepland, zelfs de vragen van de bouwers bleven binnen het verwachte patroon en zij was helder en geconcentreerd.
Jens Christian Grøndahl, De tijd die nodig is. Vertaling uit het Deens: Annelies van Hees. Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten