Mijn blaadjes op de witmarmeren vloer van Cleopatra’s slaapkamer,
in de feilloze spiegel van Maria Callas. Naast mij wordt gefluisterd,
groeien langzaam idylles, wordt in droefheid afscheid genomen.
O aanzicht van liefde en dood, mijn plicht zegt mij aanwezig te zijn.
Maar wie verjaagt het waas van meeldauw, het vilein patijn dat me bij
mijn groei bedreigde? Breek het stijve theater van de dood bij me weg,
snoei me, streel mijn knoppen, sta me bij. Groeien wil ik, vertederd
bij je blijven. Het troosteloze om ons heen zal vluchten – opgaan zal ik
in schoonheid achter heuvels waar de zon afdaalt, beminnelijk toeziet.
Kim Zwarts, Roos en Blad. Uit: Frans Budé, Roos en Blad, pale pink publishers, Maastricht 2014. Twee reeksen gedichten van elk acht foto's en twaalf gedichten in een cassette. Oplage twaalf exemplaren, genummerd en gesigneerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten