Virus (1)
Dat je zo, op je rug je mond open, ik schoof je naam in je,
lag languit tegen je aan, praatte je bij,
zong, las je voor, veegde slaap snot kwijl uit je hoeken,
zag het zwart zich terugtrekken, sluiten, zag je verstaan
wat ik niet vroeg, dat je dicht
Laat het niet komen laat het
niet nu laat hem onopgemerkt laat hem
niet opengaan hou hem
dicht met mij binnenin, een tent voor de zon
Deed je je ogen het blauw zonder eind je gloed
over open mijn bruidegom mijn
baldakijn en het kwam, ik kon erop wachten,
het schrappen, het raspen, stoten,
scheuren, breken begon
Uit: Eva Gerlach, Hier. Uitgeverij de Arbeiderspers, Amsterdam 2022
Over Eva Gerlach: https://nl.wikipedia.org/wiki/Eva_Gerlach
Geen opmerkingen:
Een reactie posten