Het ergst
Het ergst komt aan het begin. Gelukkig maar.
Dat heb je dat tenminste gauw gehad.
Je moeder heeft zich achter je gesloten.
Het huis is dicht. Je komt er nooit meer in.
Het een na ergst komt met het eind in zicht:
niets moois van vroeger raakt nog in je hoofd.
Geen aai over je bol, geen fluweelzacht konijn,
geen knuist in vaderhand, geen lange afscheidszwaai.
Als je daarmee je laatste adem vergelijkt,
is dat een overkoombare kleinigheid.
Uit: Anton Korteweg, Het leven deugt. Althans op onderdelen. Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam 2017
Anton Korteweg: https://nl.wikipedia.org/wiki/Anton_Korteweg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten