Naar aanleiding van het verzoek van de Stichting Maastrichtse componisten om gedichten te schrijven over leven en werk van componiste Andrée Bonhomme (1905-1982) raakte ik dusdanig onder de indruk van deze vrouw dat ik haar voetsporen volgde tot in Parijs. Hier het artikel in het culturele maandblad Zuiderlucht dat ik over haar schreef.
Onder de naam Partituur. Hommage aan Andrée Bonhomme schreef ik een reeks gedichten. Hier beneden één van de acht.
Zie ook het eerstvolgende bericht over Vijf componisten, vijf dichters.
Nachtdroom
Als iemand in je dromen komt, Andrée, open de deur,
ga op blote voeten voorzichtig het gangpad af,
zwarte orchideeën op het behang, minder zichtbaar
dan het peertje dat voorzichtig gloeit.
De trap is nu zonder treden, het huis zonder dak,
jij in een draaideur bij Galeries Lafayette de wereld rond,
zuchtjes slakend, je eigen muziek die een rilling verwekt,
aanslaat en aanwezig wordt, breeduit zich herplaatst,
stoel na stoel inneemt, warm omhelst wie met open zinnen
de schelp van zijn oor verzilverd weet, omringd
met welvende akkoorden, nauwelijks verscholen
parels in het middaglicht, rondgang door het paradijs.
Doe rustig de knip van de deur, de sterren trippelen
over het dak, terwijl vroeg in de ochtend de vogel van verlangen
neerstrijkt aan je raam, jij vandaag tussen golven heimwee
in het ritme van de straat onverwacht een melodie hoort,
aarzelende aanzet die gretig opstaat van het papier,
de stilte verschuift, applaus wordt, minutenlang.
frb
Geen opmerkingen:
Een reactie posten