Treingedicht

Het Spoorwegmuseum te Utrecht is bezig met op diverse locaties in het museum een gedicht over treinen of reizen aan te brengen. Een soort gedichtenroute. Bezoekers worden onverwacht met poëzie geconfronteerd. De foto boven laat een gedicht zien uit mijn bundel
De trein loopt prachtig binnen en is aangebracht op een koperen wand bij een loopbrug. Dit zijn de overige gedichten:

• ‘Een hond gaat op reis’ van Willem Wilmink
• ‘Bericht aan den reiziger’ van Jan van Nijlen
• ‘Ongeluk’ van Drs P.
• ‘Een locomotief’, Toon Tellegen
• ''De trein bleef staan’, van Annie M.G. Schmidt
• ‘Rollend materieel’, van Gerrit Achterberg.
• ‘Treinreis’ van Frans Budé
• ‘Aan Rika’ van Piet Paaltjens
• ‘De laatste trein’ van Harriet Laurey
• ‘De reiziger’ van Jopie Breemer
• ‘Even denken zei ’t paard’ van Annie M.G. Schmidt
• ‘Wedren met de hazen’, van Lambrecht van den Broek

Treinreis

Te wachten op de trein, uiterst moeizaam
over de grijze brug, een gele bloem springt
open, helder in een draai, en valt niet om.

De bloei is een begin, de trein loopt prachtig
binnen, is een engel, strijkt langs de perrons.
Om niet te verdwalen stappen we in, jij,

bedachtzaam, tilt je koffers, probeert opnieuw
een brede lach. En staart. Breekt het landschap in,
regen slaat het raam, rechts een huis gegeseld –

zag je dat, een tuinschuur klapte open, er golven
hagen op de wind. Onvermoeibaar kuiert
de landweg, wegen binnendoor, staat

onverwacht een ladder, glimmend, hemelhoog.
Scheert een flits van een signaal – dat er iets is,
langzaam voortduurt, en alles nog te gaan.


(Uit: De trein loopt prachtig binnen, Meulenhoff Amsterdam, 2003)
frb

Met dank aan Evelien Pieterse van Het Spoorwegmuseum die de foto maakte en toestuurde.