Septentrion over de Eerste Wereldoorlog

Afgelopen week verscheen Septentrion nummer 3, het Franstalige, Belgische tijdschrift dat een beeld van het literaire, culturele en maatschappelijke leven in Vlaanderen en Nederland wil geven. Deze keer wordt er ondermeer aandacht besteed aan de Eerste Wereldoorlog. Jozef Deleu, redacteur van Het liegend konijn, koos zeven gedichten uit het eerder dit jaar door hem uitgegeven themanummer over oorlog. Hij koos voor poëzie van Charles Ducal, Stefan Hertmans, Luuk Gruwez, Hester Knibbe en Florence Tonk. Van ondergetekende verscheen in Franse vertaling én in het origineel dit gedicht:

Les dernières secondes d’Alain-Fournier

De quel côté cet éclat dans la tête de qui, baïonnettes sous

pluie de balles, relent de mort terre partout? Ah, ces côtes cassées,

brodequins déchirés. La crampe rage en moi, chère Pauline,

ma bien-aimée, rations de réserve spectrales, couvertures de boue

gorgées de sang. Je suis prêt, vous dis-je. Le soleil hante

l’obscurité, jusqu’à ce que la lune au-dessus des champs, serviable et

fidèle fasse mon lit dans un suaire de lumière grise

montrant mon barda une dernière fois. Pourquoi ce sifflement

soudain d’une balle égarée dans la tête? J’hésite

de quel côté le coup fatal, tandis qu’avec vous dans mes pensées

infiniment lent j’entame une balade à vélo, une baignade rafraîchissante,

sans le moindre bruit, et que tellement parfaite se dresse l’ultime lumière.

            Traduit du néerlandais

            par Kim Andringa

De laatste seconden van Alain–Fournier

 

Van welke kant een scherf in wiens kop, bajonetten onder

kogelregen, lijklucht aarde alom? Ach, die kapotte ribben,

verscheurde rijglaarzen. Kramp gaat in mij tekeer, chère Pauline,

ma bien-aimée, gespook van noodrantsoenen, bloeddoordrenkte

 

modderdekens. Ik ben bereid, zeg ik u. De zon spookt rond

in duisternis, totdat de maan boven de velden dienstig en

getrouw mijn bed opmaakt, in een wade van grijzig licht

voor het laatst mijn ransel toont. Waarom dit onverwachte

suizen van een afgedwaalde kogel in het hoofd? Ik twijfel

 

van welke zijde het fatale schot, terwijl ik met u in gedachten

tergend langzaam aan een fietstocht begin, een frisse zwempartij,

volstrekt geluidloos, en o zo volmaakt het laatste licht zich recht.

 frb