L.A. (E.P.)

L.A. ( E.P.)

Eerst het ochtendlicht waarin het laatste
restje nacht verdwijnt, zondagse slippers
aan de rand van het zwembad, geur van
water dat ik ken. Trouw bewaakt de hond

zijn schaduw. Alsof mijn lijf van porselein. 
Achter de openstaande deur de helft van 
een duisternis. Betovering als ik het natte

haar kam, de handen openvouw, in kalmte
binnentreed. Mijn smal profiel dat lichaam
wordt, zich uitspreekt op een zomerdag,

zichzelf herkent – als schaduw, als huid.

 frb

Bij een werk van Elizabeth Peyton (2004).