'Op zoek gaan naar iemands graf heeft veel weg van het ontmoeten van een onbekende in een café. Elke tombe een tafel. Van een afstand kan elke persoon diegene zijn die op ons wacht; elke grafsteen het graf dat we zoeken. Om de juiste persoon te vinden moeten we ons onder de mensen, tussen de mausolea begeven, en geduldig wachten tot de ontmoeting daadwerkelijk plaatsvindt; elke inscriptie en elke grimas zullen we van dichtbij moeten bekijken, aftasten, wat misschien wel op hetzelfde neerkomt. Ik voel me daarbij net als Brodsky:
Ik geef om mensen geen zier.
Ik moet hun uiterlijk niet.
Ze hebben een soort blik
vast aan het leven geniet
en op hun gezicht geprikt.'
Valeria Luiselli, Valse papieren. Vertaling uit het Spaans: Merijn Verhulst. Uitgeverij Karaat, Amsterdam 2012.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten