22-04-2016

Pleister


Pleister

Op welke plek het op je verwonde lichaam kleeft,
op kaak of kinderknie, linkerdij of elleboog, straks
loop je weer onbezwaard op mens en wereld aan.
Vraagtekens in andermans ogen ruilen voor begrip.

Wondje dicht, bloed geronnen. Achter gesloten deuren
wordt de pijn bewaard, een splinter van het glas, de kerf 
door het verroeste mes. O wreedheid die voorafgaat
aan genezing, naklopt in langzaam helen. De duivel 

die erom grijnst, kijkt gniffelend over je schouder mee. 
Boven schrammen en schilfers slaat hij briesend de ogen neer. 

Hansaplast, zo voelt het, troostende engel op een huid geland.


frb

Uit: literair tijdschrift Terras #06. Thema Ding / Onding, 2014.




Geen opmerkingen: