"In de imaginaire wereld die Bep Scheeren
schept vervloeien alle eerder door ons getrokken grenzen. Beelden uit het
alledaagse leven vermengt ze ingenieus met herinnering en droom. Ze rangschikt
en combineert net zo lang totdat er nieuwe associaties ontstaan. Alleen zo kan
in haar verbeelding een vrouwenhoofd rijzen uit een wankel staande vaas om vol
tederheid een paardenhoofd te kussen; en een aantrekkelijke leeuwin met elegante
damesschoen triomfantelijk poseren tegen de achtergrond van een on-Afrikaans
aandoend landschap.
Vervreemding is het sleutelwoord voor haar
werk. Beklemming, ontheemding, daar gaat het haar om. Het gevoel dat de
opgevoerde personages op de een of andere manier niet met de wereld of met
zichzelf samenvallen. Er is een verstoring van de realiteit geschapen, een
aangename hapering die deze kunstenaar niet geheel zonder ironie uitvergroot.
Ogenschijnlijk kleine verschuivingen in de perceptie kunnen tot bizarre taferelen
uitgroeien. Ontreddering wordt naast schoonheid geplaatst, emotie naast koele
waarneming. Met grote verbeeldingskracht wordt de naakte werkelijkheid
aangekleed.
Marguerite Yourcenar komt in haar korte
roman ‘Alexis’ (Amsterdam, 2007) dicht in de buurt bij wat ik denk waar te
nemen in het werk van Bep Scheeren. Ze schrijft: ‘We merken dat ons lichaam een
eigen leven leidt, met eigen dromen en een eigen wil, dat we er tot onze dood
rekening mee moeten houden, dat we moeten toegeven, een schikking treffen of
strijden.’ Om wat verderop nuchter vast te stellen: ‘Soms sterft de ziel voor
het lichaam."
frb
Uit: Bep Scheeren. Van de haat en de liefde 2000–2010 / Vom Hass und von der Liebe 2000–2010. Museum van Bommel van Dam, Venlo 2010.
Afbeelding: Verraderlijke tooi (2005), acryl op linnen, 80x60 cm
Geen opmerkingen:
Een reactie posten