"Toen de cassière hem wisselgeld had teruggegeven van zijn vijffrankstuk, liep Georges Duroy het restaurant uit. Omdat hij er wezen mocht, met zijn uiterlijk en houding van voormalig onderofficier, zette hij een hoge borst op, krulde met een militair, routineus gebaar zijn snor en wierp over de verlate etensgasten een snelle, rondgaande blik, zo'n blik van mooie jongen, die zich als een uitgegooid werpnet ontplooit."
Guy de Maupassant, Adonis. Bel-ami. Vertaling uit het Frans: Hans van Cuijlenborgh. Uitgeverij Atheneum-Polak & Van Gennep, Amsterdam 2004.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten