Gestalt
De dood die op een koele winterdag je hand grijpt.
Rook van een sigaret kringelt, verdwijnt achteloos
achter een mannenhoofd. Je hoort een zigeunerorkest,
houdt je vast aan de muziek. Verblind door de nacht,
overspoeld door vergetelheid, kom je bij jezelf uit, breed
uitwaaierende gedachtes. Springend naar waar dan ook
laat je de wereld achter je, gevangen ben je in je eigen lijf.
Men zegt dat je een breekbaar masker draagt, de nacht
een slurpend monster is, zich voortplant in de dood.
Je gelooft het niet en schreeuwt het uit.
Bij Armando, Gestalt, 'werk in carborundum', 2014. Eerder verschenen in Frans Budé, Achter het verdwijnpunt, Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten