"Ik word oud, ik ken mezelf niet. Het heeft me altijd al aangetrokken, dat beeld van ouderdom: de oude man en het jonge meisje. Ik weet niet waaraan het me doet denken, aan een vergrijp misschien, of aan de natuur; het geweld en de wreedheid van de natuur, haar onschuld. Het is maar de vraag wie de schuldige is. Hij die op de stoel zit, of zij die boven op hem zit, op zijn schoot, gekleed in een diep uitgesneden chique, zwarte jurk."
Uit: Tomas Espedal, Buiten de orde. Vertaald uit het Noors door Marianne Molenaar. Uitgeverij Wereldbibliotheek, Amsterdam 2018
Geen opmerkingen:
Een reactie posten