(april 1991)
"Driemaal daags in het medianieuws, bij het opstaan, eten slapen gaan: de eredienst op de beurs, de heilige Dow Jones, Sancta Nikkei, de stijging van het Bruto Nationaal Produkt, de daling van de rentevoet.
Koning voetbal regeert, dame Horeca – machtige borsten, de kont van een karrenpaard – troont aan zijn zij.
Geen geld voor cultuur, voor wetenschapsbeleid, hoogleraren worden bevorderd tot onderwijzers en technici.
Wie hoeft er nu nog na te denken? Druk op de knop en de waarheid wordt u kant en klaar toegeworpen.
Geen geld voor de ziekenverzorgers, de verplegers van de bejaarden, de lammen, de doven, de blinden, de ontredderden, de vluchtelingen, de dwarsliggers: geen marktwaarde toch?
De hoge borst van het Tijdperk der Informatie: 'Waar ligt Canada? In Azië, Australië of Amerika?' 'Ik gok, meneer, in Amerika.' 'Prachtig, u is een fijne kandidaat, u heeft deze schitterende prijs, een Nikon ter waarde van een maandloon, in de wacht gesleept.' Het feest der analfabeten: 10 procent primair, 80 procent secundair.
'Wie schilderde de Nachtwacht? Rubens, Rembrandt of Van Gogh? Jammer, mevrouw, Van Gogh is toch die van de Zonnebloemen? Maar er is niets verloren, een volgende keer beter. Wie schreef Hamlet? Goethe, Racine of Vondel?'
Consumptie is het hoogste gebod.
Wie leest er nu nog boeken? We moeten het volk geven waar het om vraagt.
Wat vraagt het volk? Het vraagt wat het door de commerçanten krijgt toegegooid."
Uit Paul de Wispelaere, Het verkoolde alfabet. Dagboek 1990-1991. Uitgeverij De Arbeiderspers (serie privédomein), Amsterdam 1992
Geen opmerkingen:
Een reactie posten