"We merken dat ons lichaam een eigen leven leidt, met eigen dromen en een eigen wil, dat we er tot onze dood rekening mee moeten houden, dat we moeten toegeven, een schikking treffen of strijden. We voelen (menen te voelen) dat onze ziel alleen het beste is dat ons lichaam ons voorspiegelt. Het is mij overkomen dat ik toen ik alleen voor een spiegel stond die mijn vertwijfeling verdubbelde, mij afvroeg wat ik gemeen had met mijn lichaam, met zijn genoegens en zijn kwalen, alsof het niet bij mij hoorde. Het hoort echter wel bij mij, Monique. Dat lichaam dat zo vergankelijk lijkt, is toch duurzamer dan mijn deugdzame besluiten, duurzamer dan mijn ziel misschien, want de ziel sterft soms voor het lichaam. (...) De ziel lijkt mij soms niet meer dan de ademhaling van het lichaam."
Marguerite Yourcenar, 'Alexis of de verhandeling over de vergeefse strijd'. Opgenomen in Alexis & Het genadeschot. Vertaald uit het Frans door Theo Kars en Jenny Tuin. Uitgeverij Atheneum–Polak & Van Gennep, Amsterdam 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten