"Hij dronk. Hij zakte weg in de alcohol als in een afgrond, in een zachte, verleidelijke, lekker liggende afgrond. Hij die zijn leven lang zo naarstig bedacht was geweest op een verzorgd uiterlijk, om dienstredenen die eigenlijk al geboden van zijn natuur waren geworden, begon nu slordig te worden, in zijn houding, in zijn manier van lopen, in zijn voorkomen. Het begon ermee dat hij, nadat hij een hele nacht had doorgedronken, in bed ging liggen zonder méér uit te trekken dan zijn jas, vest en schoenen. Hij gespte zijn bretels los, te lui was hij om ook nog zijn broek en kousen uit te doen. Van het leven in de kazerne was hij gewend zich 's avonds voor het slapengaan te wassen en te scheren – want de dienst begon al om zes uur 's morgens. Nu begon hij eerst het scheren tot de ochtend uit te stellen. Maar wanneer hij uit bed stapte was het al laat, zo rond het middaguur, en hij herinnerde zich dat sommigen zich maar eens in de dagen schoren of lieten scheren. Nog altijd bracht hij de energie op om zich te wassen. Nog altijd bekeek hij zich in de spiegel, niet om te kijken hoe goed hij eruit zag, maar juist om te weten te komen, of hij er nog niet slecht genoeg uitzag."
Uit: Joseph Roth, Het valse gewicht. De geschiedenis van een ijkmeester. Uit het Duits vertaald door Wilfred Oranje. Uitgeverij Atlas, Amsterdam/Antwerpen 2004
Joseph Roth: https://nl.wikipedia.org/wiki/Joseph_Roth
Geen opmerkingen:
Een reactie posten