De Franse schilder Claude Monet (1840-1926) werkte aan het eind van zijn lange leven vaak in series. Talloze malen schilderde hij de kathedraal van Rouen, de waterlelies in zijn tuin in Giverney en een rij populieren in de buurt van dit Normandische plaatsje.
Een van de mooiste series wijdde Monet aan de stromijt. Misschien was er geen onderwerp geschikter om zijn interesses te demonstreren dan deze hulpeloze vorm. De nooit scherp afgebakende boog vormt een willoze speelbal van het weer en het licht. Nooit heeft het stro dezelfde kleur, nooit exact dezelfde vorm. Soms is het bedekt met sneeuw, soms is het alleen een negatief dat de glorie van de zon die erachter opkomt in de weg staat, soms beschijnt diezelfde zon het bergje zo, dat het een wolk lijkt die bij een erg heftige zonsondergang naar beneden is gevallen en zich nu tegen de aarde vlijt.”
Uit: Bianca Stigter, De ontsproten Picasso. Reizen door kunst en tijd. Uitgeverij Contact, Amsterdam, 2008
Over Claude Monet: https://nl.wikipedia.org/wiki/Claude_Monet
Afbeelding: 'Stromijten bij zonsondergang met sneeuweffect,' 1890-1891
Geen opmerkingen:
Een reactie posten