“Weer eens in Wenen en op de weg terug van een bezoek in een van de buitenwijken kwam ik onverwachts in een regenbui terecht die iedereen met natte zweepslagen halsoverkop de portieken en andere schuilplaatsen in joeg, en ook ik ging ijlings op zoek naar beschutting en onderdak. Gelukkig staat er in Wenen op elke hoek een koffiehuis klaar – dus vluchtte ik het eerste het beste etablissement in, met druipnatte hoed en danig doorweekte schouders. Van binnen bleek het een traditioneel, welhaast exemplarisch voorstadcafé te zijn, zonder die nieuwerwetse pronkstukken die we kennen uit van Duitsland nageaapte stadse muzieklokalen, oud-Weens burgerlijk en propvol kleine luiden die vooral kranten consumeerden en geen taartjes. Rond het avonduur nu was de toch al zo benauwde lucht dichtgemetseld met blauwe rookslierten, zij het dat dit koffiehuis desondanks een schone indruk maakte met zijn zichtbaar nieuwe, met fluweel gestoffeerde sofa’s en zijn aluminiumlichte betaalkassa: inderhaast had ik buiten niet de moeite genomen me de naam ervan in te prenten, en waarom ook? – nu zat ik binnen en warm en tuurde ongeduldig door de blauw begutste ruiten om te zien wanneer het de hinderlijke regen beliefde een paar kilometer verderop te gaan neerplenzen.”
Uit: Stefan Zweig, Boekenmendel en De onzichtbare verzameling. Twee verhalen. Uit het Duits vertaal door Ton Naaijkens. ADdH uitgevers, Enschede/Doetinchem 2022
Dinsdag 22 februari 2022 was het tachtig jaar geleden dat Stefan Zweig en zijn vrouw Lotte besloten om een eind aan hun leven te maken ‘aus freiem Willen und mit klaren Sinnen’ gezien de politieke situatie in Europa: 'Europa ist verrückt geworden'.
Over Stefan Zweig: https://nl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Zweig
Over Ton Naaijkens: https://www.sg.uu.nl/sprekers/ton-naaijkens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten