“Ik zat alleen in mijn huis in Maryland, in de kleinsteedse kalmte, met benauwende wegen begrensd door bomen die zelf leken geluwd door de stilte. Er reden geen auto’s. Ik keek naar buiten en zag een kudde herten voorbijschrijden over het veld dat mijn voortuin was. Een stuk of tien herten, misschien wel vijftien, heel wat anders dan de eenling die ik af en toe schichtig in het gras zag grazen. Ik werd bang van ze, van hun ongebruikelijke bravoure, alsof mijn wereld op het punt stond te worden overgenomen, niet alleen door herten maar door andere wezens die op de loer lagen en waarvan ik me geen voorstelling kon maken. Soms at ik nauwelijks en kuierde ik naar mijn voorraadkast om op wat crackers te knagen en op andere momenten haalde ik vergeten zakken diepvriesgroente tevoorschijn en maakte ik pittige boontjes die me deden denken aan mijn jeugd. De vormeloze dagen vloeiden in elkaar over en voor mijn gevoel keerde de tijd zich naar binnen.”
Uit: Chimamanda Ngozi Adichie, Dream Count. Vertaald uit het Engels door Adiëlle Westercappel. De Bezige Bij, Amsterdam 2025
Chimamanda Ngozi Adichie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Chimamanda_Ngozi_Adichie
Adiëlle Westercapel: https://www.literairvertalen.org/vertalersbestand/adielle-westercappel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten