“Ik verblijf in een flat twee huizen verderop van de oude, een flat waar ik nooit zal wonen. Het woord ‘thuis’ heeft zijn betekenis voor mij verloren, het is gewoon iets wat ik ooit heb gehad. Ik zit achter mijn typemachine, die soms zelf lijkt te beslissen welke toetsen ik moet aanraken, zo komt het me voor. Verder staan alleen mijn bed, een kledingkast en een ladekast in deze vreemde kamer. Het raam kijkt uit op een kleine binnenplaats met vuilnisbakken en fietsenrekken, net als in mijn kindertijd. De andere drie kamers staan vol verhuisdozen, maar de gordijnen en de lamellen heeft de oude weduwnaar laten hangen, omdat ze toch niet zouden passen in de nieuwe koopflat die de vakvereniging voor hem heeft geregeld, toen de onderhandelaars eindelijk kans zagen om hun computersysteem te installeren in wat ooit Vilhelms kamer was geweest. Het spreekt voor zich dat die moest worden afgebroken en dat de onderhandelaars met hun domme, vochtige ogen, net als de slopers en ik, slechts een excuus waren om de innerlijke waarheid te onthullen die elk mensenleven zinvol en boeiend maakt.”
Uit: Tove Ditlevsen, Vilhelms kamer. Vertaald uit het Deens door Lammie Post-Oosterbrink. Das Mag Uitgeverij B.V., Amsterdam 2024
Tove Ditlevsen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Tove_Ditlevsen
Lammie Post-Oosterbrink: https://lammiepostvertalingen.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten