09-07-2025

Aldus de schrijver

 

“Geluidloos valt het januarilicht de kamer binnen en weerkaatst in alle blinkende krakende schoenen. Midden in de kamer onder de lamp is een nieuwe grote leegte ontstaan en daarin staat hij alleen en ziet en hoort alles, hoewel hij zelf ergens anders is. Voordat moeder stierf en hij alleen achterbleef, stond daar een lange eikenhouten tafel, maar die tafel staat nu bij het raam. Een wit tafellaken is eroverheen gespreid en op het laken staan glazen en karaffen met donkere wijn en vijftien broze witte kopjes en een grote bruine taart die zoet is maar bitter zal smaken. Achter de karaffen, ook op tafel, staat moeders portret, vandaag in een zware zwarte lijst. Het is versierd met groen, met duur januarigroen. Terwijl de begrafeniskoffie wordt gezet en de dominee zich scheert in de pastorie en de tanks van de begrafenisauto’s in de garage worden gevuld, verzamelen de elf bezoekers zich rondom de tafel en de foto van de dode. Het is een jeugdportret. Het haar is nog dik en donker en ligt zwaar over het gladde voorhoofd. De tanden, die tussen de ronde lippen door schemeren, zijn wit en onaangetast.
‘Op die foto was zij vijfentwintig,’ zegt iemand.
‘Zesentwintig,’ verbetert een ander.”

Uit: Stig Dagerman, Het verbrande kind. Uit het Zweeds vertaald door Bernlef.
Uitgeverij Koppernik, Amsterdam 2023

Stig Dagermanhttps://nl.wikipedia.org/wiki/Stig_Dagerman

Bernlefhttps://nl.wikipedia.org/wiki/J._Bernlef 
 

Geen opmerkingen: