“Elaine haatte hun dorp. Iedereen kende iedereen, iedereen wist alles van je; als je over straat liep, gingen mensen in auto’s langzamer rijden zodat ze konden zien wie je was en naar je zwaaien. Er waren geen fatsoenlijke winkels; in plaats van McDonald’s en Starbucks hadden ze Binchy Burgers en Mangan’s Café, waar de eigenaren achter de toonbank werkten en naar je ouders vroegen. Je kunt niet eens een worstenbroodje kopen zonder dat je iedereen je hele levensverhaal moet vertellen, klaagde ze.
Dat kleine zou nog niet zo erg zijn geweest, als de dorpelingen ietsjes wereldwijzer waren geweest. Maar het enige waar die in geïnteresseerd waren, afgezien van het boerenbedrijf en het welvaren van de microchipfabriek, waren Gaelic sporten. Football, hurling, camogie, de regionale kampioenschappen, de Cup, de teams onder 21 – dat was het enige waar iedereen het over had. Elaine haatte de Gaelic Athletic Association. Ze was slecht in sport, ondanks haar elegantie. Ze was tijdens de gymlessen altijd als laatste boven in het touw; tijdens teamsporten beperkte ze zich tot de zijlijn, waar ze chagrijnig keek, haar haar naar achteren zwiepte en met tegenzin vaagjes in de richting van het spel heen en weer bewoog, als een prachtig varenblad op de bodem van een lawaaierige, kreunende oceaan.”
Uit: Paul Murray, De bijensteek. Vertaald uit het Engels door Dirk-Jan Arensman. Meridiaan Uitgevers, Amsterdam 2024
Paul Murray: https://en.wikipedia.org/wiki/Paul_Murray_(author)
Dirk-Jan Arensman: https://www.uitgeverijoevers.nl/vertalers/dirk-jan-arensman/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten