Dit stille dak, waarover duiven gaan,
Trilt tussen dennen, waar de graven staan;
Uit vuren vormt het rechte middaglicht
De zee, de zee, in eeuwig herbeginnen!
Hoe loont het als de blik na een bezinnen
Zich duurzaam op de godenkalmte richt!
Hoe fijnbewerkt het weerlicht dat ontbrandt
In nauw waarneembaar schuim van diamant,
En welk een rust lijkt in de geest te rijpen!
Als zich een zon over de diepte vlijt,
Het zuiver werken van de eeuwigheid,
Fonkelt de Tijd en Dromen is begrijpen.
Uit: Paul Valéry, Het kerkhof bij de zee. Uit het Frans vertaald en van een nawoord voorzien door Maarten Asscher. Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam 1987
Paul Valéry: https://nl.wikipedia.org/wiki/Paul_Valéry
Maarten Asscher: https://nl.wikipedia.org/wiki/Maarten_Asscher
Geen opmerkingen:
Een reactie posten