"Mijn land Mexico is er rampzalig aan toe. Het sociale leven weefsel is er helemaal vernietigd. Dat raakt me natuurlijk, maar fictie lijkt me niet de ideale plek om met die problemen af te rekenen. Ik gebruik de roman niet voor publieke discussies. In mijn boeken vind je geen schietpartijen, worden geen koppen gesneld en geen lijken opgehangen aan bruggen, hoewel dat in Mexico bijna dagelijkse kost is.
Mijn essaybundel Valse papieren gaat over Mexico-Stad en een paar andere steden. Daarin staat hooguit één korte passage over een moord in Mexico. De omtrek van het lichaam is door de politie met krijt op het asfalt getekend. Het lijk is weggehaald maar het silhouet blijft. Dat is mijn manier om het over het heersende geweld te hebben: door iets weg te laten, een leegte te creëren, een stilte in te lassen. Ik geef niet de herrie van het moorden weer, maar de stile die ze achterlaten."
Aldus Valeria Luiselli in een boeiend interview dat Marjke Arijs haar afnam en dat gepubliceerd werd in De Standaard der Letteren van vrijdag 8 mei 2015. Het werk van Luiselli wordt in Nederland uitgegeven door Karaat te Amsterdam. Begin september verschijnt daar haar roman De geschiedenis van mijn tanden dat in een recensie in dezelfde Vlaamse krant vier van de vijf sterren meekreeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten