I.M. Peter Nijmeijer (1947-2016)
De pub houdt de luiken gesloten, schapen blaten
vanuit een dichte mist, de afstand maakt hen niet
bereikbaar. Er is geen uitzicht meer, je ziet jezelf niet,
uur na uur wordt jou elke vorm van toegang ontzegd.
Je komt tot een verzwijgen. Wat neem je mee als
herinnering nu ook de hemel is verdwenen, de ruimte
om je heen wegvalt, het glas op tafel jou niet langer
weerspiegelt – het bord op tafel al dagen ongebruikt.
frb
Geen opmerkingen:
Een reactie posten