02-07-2018

Aldus de schrijver (3)



“Het onvermogen om te leven in een artistiek vijandige wereld speelt zo nu en dan op wanneer die vijandigheid zich openlijk en agressief manifesteert, en er geen mogelijkheid is om die te pareren. De ervaring leert dat persorganen niet zelden weigeren hoor en wederhoor toe te passen nadat een kunstenaar of schrijver publiekelijk op dubieuze gronden is geschoffeerd. Totale onverschilligheid kan ook teleurstellend zijn, maar slaat geen wonden. Hoe ga je om met een verbale agressie waartegen geen verweer bestaat? Een agressie die het van leugens en laaghartigheid moet hebben. Hoe schakel je zulke onproductieve krachten uit? Hoe houd je, in uitgebreidere zin, een serene werkzaamheid in stand zonder compromis of wapengekletter, ontmoedigende zelfvernedering of corrumperende impulsen toe te laten? Zwijgen zonder te verdringen helpt. Dat kost alleen tijd. Maar wie kan wachten, hoeft geen concessies te doen, las ik onlangs. Een gedachte die waarheid bevat en troost biedt aan allen die nog een leven voor zich hebben.”

H.C. ten Berge, Een spreeuw voor Harriët. Essays. Dagboekbladen. Veldnotities. Uitgeverij Atlas Contact, Amsterdam/Antwerpen 2018.
Bovengenoemd citaat stamt uit het onderdeel ‘Dagboekbladen’ en gaat terug op een aantekening uit het onderdeel ‘Onrustige dagen (1985-1987)'.

Geen opmerkingen: