I.M. Armando (1929-2018)
De botheid van de dood als hij aantreedt, hoewel
het raam deze warme zomer gesloten, de deur vergrendeld.
Hoorbaar schuifelt hij om je woning heen, grillig schaduw
werpend over de tuin. Je weert hem af, als geen ander
kent hij je kracht. Iemand speelt ergens geluidloos viool,
een ander schildert een boom die zich uitrekt
in verzonken groen. Ben ik dat wel? vraag je je af,
je hoort korte zinnen ooit door jou op papier gezet.
Vervreemd staar je je geliefde aan. Je altijd bezige hart
raakt verward. De boom verliest zijn blad,
woorden breken af.
frb
Geen opmerkingen:
Een reactie posten