Dichter (voor Remco Campert)
Een sprietje gras dat door een tegel breekt,
vertrapt door velen maar de enkeling
leunt op zijn wandelstok voorover – en ziet
de wilde manen van verschoten kameraden
recht uit de oorlog langs de Seine wapperen,
een volmaakt volledig bevrijde dinsdagmiddag in april,
en hij voelt de tijger in hem nog steeds de klauwen uitslaan
naar een lyriek waarin een opgewonden standbeeld vliegen kan
en man en muis, bij hoog en bij laag, de oude profetie beamen:
‘Dichter? Dichter gaat niet dood’. En elke keer voelt het alsof
de grond onder hem wegvalt en hij toch blijft zweven,
misschien omdat hij al die jaren niks verouderd is
en het doek blijft weigeren over zijn stem te vallen,
misschien omdat toch ooit één profetie uitkomen moet
en altijd weer langs het lange smalle water,
altijd weer in sluimergouden lentemiddaglicht
altijd weer zijn stille rimpelloze kreet weerklinken zal
en dat hij altijd maar, dat hij voor altijd – en zie:
hij richt zich weer op en loopt door.
'Dichter' is een hommage van Pierre Boksma aan Remco Campert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten