24-02-2019

Beschouwingen over 'Zoveel nabijheid' (5)


Cyrille Offermans bespreekt de dichtbundel Zoveel nabijheid in Ons Erfdeel, februari 2019. Enkele fragmenten:

“Ruimtes openbreken, het zicht openen op de zich permanent voltrekkende wonderen aan gene zijde van de hectiek en het lawaai van het eigentijdse bestaan – dat lijkt deze dichter telkens opnieuw te motiveren. En daarbij laat hij zich graag inspireren door andere aan de natuur verslingerde specialisten, kunstenaars voor wie klank en kleur, sfeer en licht geen bijkomstigheden zijn. Ook Budé eert de zintuigen als de organen die nabijheid, intimiteit, intuïtieve verbondenheid mogelijk maken, zowel in de realiteit als in de kunst. Ruimtes openbreken, dat wil zoveel zeggen als: het gedicht laten groeien tot het toevluchtsoord voor nabijheidservaringen waarvoor de realiteit steeds minder ruimte biedt.”

(…) “De nieuwe bundel bevat een schitterende reeks getiteld ‘De ladder van Cézanne’. Daarin bezoekt de dichter (werkelijk of in zijn verbeelding) het huis van de schilder nabij Aix-en-Provence, maar distantieert zich direct van de “hang- of statoerist”, wiens invasieve blik hij wantrouwt. Hij weet, net als de schilder, dat alleen alerte meegaandheid hem dichter bij het geheim van huis en berg brengt.”

(…) “Frans Budé, de kleur- en vormgevoelige dichter, is een begenadigd waarnemer, ook en vooral van het onaanzienlijkste leven.”

(…) "Zoveel nabijheid is een doordacht gecomponeerde bundel vol formuleringen die de zinnen van de lezer aan het denken zetten. Verrassend is een reeks van elf weergaloze gedichten over goeddeels naamloze bomen, ‘Voorbij het onbekende’, waarin de dichter laat zien dat bomen meer zijn dan een metafoor voor de autoritaire bewakers van een onveranderlijk erfgoed, waartoe ze in de postmoderne visie van Gilles Deleuze en Félix Guattari werden gedegradeerd.”

(…) "Zoveel nabijheid – dat is ook, alle donkere tonen ten spijt, het overwegende gevoel van hartstochtelijke liefde voor het leven in al zijn vormen dat de bundel bij mij heeft opgeroepen."


Cyrille Offermans, Ons Erfdeel, jrg. 62, februari 2019

Geen opmerkingen: