23-03-2019

Aldus de schrijver (14)


"Het appartement dat een Nederlandse vriendin dit keer voor ons gevonden had was een soort langwerpige binnenhof in een zijgang van de Calle Lunga de San Barbara, waar de wind niet naar binnen mocht. Het was er rustig, een paar ramen gaven uitzicht op twee kanalen, als het water door de wind of door een van de weinige schepen die langskwamen bewoog, ontstonden er in het grijsgroene water allerlei bewegende schilderijen waar ik uren naar kon kijken. Lang voordat moderne schilders dat deden hebben wind en water dingen en kleuren vervormd en uitgerekt, rechthoeken laten golven en glanzen zoals een raam of een muur nu eenmaal nooit kan bewegen. Misschien kwam het doordat het carnaval voorbij was en de poolwind hele menigtes de stad uitgejaagd had, misschien kwam het gewoon omdat mijn sterren gunstig stonden, maar we hadden er een gelukkige tijd. In het kleine appartement hoorden we de klokken van de Carmini die elk uur een of ander Marialied uit mijn langvervlogen jeugd speelden, soms kwam er een boot voorbij die de stemmen van mensen meebracht, een albatros had een plek voor ons raam uitgezocht om zijn vleugels te drogen, het huis lag gunstig tussen de vaporetto's van San Basilio en Ca' Rezzonico, op de Campo Santa Margherita was een viskraam, en vlak bij de San Barnaba lag een groenteboot, er waren een paar prachtige cafés, ik had niet meer het gevoel dat ik iets moest en liet me drijven op het ritme van de dagen. Het was of de stad zich, na al die jaren in mij gevestigd had, niets meer van me wilde."

Cees Nooteboom, Venetië. De leeuw, de stad en het water. Met foto's van Simone Sassen. Uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam 2019



Geen opmerkingen: