01-05-2019

Over het werk van Rob Stultiens (7)




‘De tijd gaat’ noemt Stultiens een van zijn recente beelden uit een reeks van dertien, alle uit grijs/zwart graniet. De tijd gaat, ook als wij er niet meer zijn, beweegt het draaiende bestel de slinger in een patroon van licht en schaduw. Liefde, tederheid, en hartstocht, ik noemde ze al, zijn voor deze beeldhouwer de vertrekpunten; je kunt er nieuwsgierigheid en vakmanschap aan toevoegen. 
In ‘Het testament’ legt hij de nadruk op de vervlechting van herinneringen, het koesteren van de grote tederheden, en flirt hij ijskoud met de dood in het manshoge beeld dat hij ‘Engel des doods’ noemt. Ik houd van deze sublieme voorstelling, de manier waarop hier het leven met de dood wordt verenigd. Uit liefde tot leven gewekt – het pronte geslacht van een vrouwelijke engel verwijst daar mogelijk naar – komt aan het eind, ver voorbij de bron, en los van het hier-en-nu de dood. In een zwarte bedding wacht hij ons op om ons uiteindelijk voorgoed op te nemen in het ultieme bestel dat Tijd heet. 

Maar eerst en vooral zijn er tijdens het leven de jaren van herinnering. Rob Stultiens roept ze terug en lost ze op in de eeuwigheid die eraan vooraf is gegaan en die nog volgt in de grenzeloze oneindigheid van de ruimten die híj niet kent en die hèm niet kennen, en hij verwondert zich erover dat hij zichzelf hier ziet en niet daar. Hier – dat is in de zang die tevens poëzie is, onttrokken aan de stroom van vergetelheid, de behoedende kracht die het verborgene van de dingen beschermt en die Stultiens tot uitdrukking brengt in beelden als ‘Het geheim van de poëzie’ en ‘Over de muziek’. Hier – dat is in zijn jeugdjaren vlakbij het dal van de Jeker waar hij ook een beeld uit de Testament-reeks naar vernoemde, het vruchtbare dal dat als Tuin van Eros later in zijn werk een belangrijke plaats zou krijgen. Hier is de hand op het beeld, dat ‘Het oog van Eros’ heet, het draagt een warme fluistering mee van al wat gevoeld, gedacht, gehunkerd wordt in het streven en verlangen van twee mensen om elkaar aan te vullen.

(Foto: 'Rode Robot', ijzer 1970. Hoek Geert Grootelaan/Kerkelandenlaan, Hilversum)

Geen opmerkingen: