Karl Ove Knausgård over Edvard Munch (1)
"Ik herinner me de eerste keer dat ik Munchs schilderijen in het echt zag nog goed. Het was in Oslo, in de Nationale Galerie, ik moet ongeveer achttien zijn geweest en had tot dan toe nog maar zelden een museum bezocht en was niet bijzonder geïnteresseerd in kunst. Ik was meer bezig met muziek en literatuur, maar niet vanuit een honger naar kennis of een verlangen naar inzicht – de muziek was deels identiteitsbepalend, die zei iets over wie ik wilde zijn, en deels een gesprek waar mijn gevoelens speelruimte kregen, waarin ik alle stemmingen die ik in mij had, kon ventileren, zonder dat ik daar ooit bij stilstond, de verhouding was onbewust, terwijl het bij de literatuur in de eerste plaats om een vlucht voor de werkelijkheid ging, de vreugde andere en vreemde werelden te kunnen betreden.
Waarom ik in Oslo was, herinner ik me niet, er is me niets van de context bijgebleven, maar waarschijnlijk was het een uitstapje met een middelbareschoolklas. Wat ik me wel herinner zijn al die Noorse nationaalromantische schilderijen, dat ik er enthousiast over was en onder de indruk was van hun natuurgetrouwheid. En vervolgens herinner ik me hoe ze door ruimte met Munchs schilderijen werden overklast, dat Munchs schilderijen zo'n bijzondere uitstraling hadden dat alle andere schilderijen erbij verbleekten."
Uit: Karl Ove Knausgård, Zoveel verlangen op zo'n klein oppervlak. Een boek over de schilderijen van Edvard Munch. Uit het Noors vertaald door Sofie Maertens en Michiel Vanhee. Uitgeverij Atheneum-Polak & Van Gennep, Amsterdam 2018
Afbeelding: Edvard Munch, 'Zelfportret vóór woonhuis', 1926
Geen opmerkingen:
Een reactie posten