07-09-2019
De eerste alinea (88)
"De man keek over de grafstenen die als verstrooid over de weide voor hem lagen. Het gras stond hoog en insecten gonsden in de lucht. Op de afbrokkelende, door vlierstruiken overwoekerde kerkhofmuur zat een merel te zingen. Zien kon hij hem niet. Al een tijdje gingen zijn ogen achteruit en hoewel het elk jaar erger werd, weigerde hij een bril te dragen. En al waren er argumenten voor, hij wilde ze niet horen. Als iemand hem erop aansprak, zei hij dat hij er zich nu eenmaal op had ingesteld en zich in de toenemende wazigheid van zijn omgeving wel goed voelde."
Robert Seethaler, Het veld. Vertaald uit het Duits door Liesbeth van Nes. Uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam 2019
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten