I.M. Rob Molin (1947-2019)
De beelden stapelen zich op, vandaag, bedelven ons
onder herinneringen, ontnemen de zon voor even haar licht,
terwijl de oceaan in je geliefde Senegal zich terugtrekt,
palmen in onverwerkte treurnis onbeweeglijk blijven staren,
blijf jij in je eigen verhaal. Je doorloopt opnieuw de wereld
van anderen, hun passie, hun lot, brandend van bewondering.
Nu verblijf je waar je nooit bent geweest. Komen tevoorschijn
als je omkijkt de tuinen van eerdere reizen, het eeuwig bruisen
van maanbeschenen watervallen, verstomd in een droef afscheid.
En nog, bij momenten op een onbekende dag, blaast de wind door
je grijze haren, fiets je niet ver hier vandaan door het heuvelland
sprintend ons voorbij, zwaaiend – je kijkt alsof je droomt.
frb
foto Pieter Jakobs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten