"De tekens die beeldhouwer Johan Tahon gebruikt zijn relatief eenvoudig. Het zijn allereerst lichamen met een hoofd. Naast zweven of staan zijn het draaiingen en houdingen die het kijken naar deze lichamen tot een fysieke ervaring maken. Vooral de draaiing van de hoofden ten opzichte van de torso is hier een centrale drager van expressie, waardoor sommige beelden een hiëratische, ander eerder een gevoelige indruk maken. Deze mens- of dierachtige werken leiden de beschouwer naar een wereld aan gene zijde van de rationaliteit, hoewel – en dat is hun kwaliteit – ze zich in de werkelijke ruimte bevinden. Deze schijnbare tegenstelling wordt opgeroepen doordat ze niet handelen, niet op oogcontact uit zijn, en door de veelal grote formaten ver van ons af staan, en tegelijkertijd door hun houdingen empathisch waargenomen kunnen worden. Voor de kunstenaar zelf bestaat er een persoonlijke psychologische en onderbewuste component en hij nodigt zijn publiek uit om eigen inhouden te ontdekken. Ook in deze samenhang behoort Tahon tot de erfgenamen van Johan Beuys, want met het irrationele dringt hij binnen in een overgerationaliseerde wereld, waarbij hij niet een persoonlijke iconografie maar de mogelijkheid van collectieve en individuele wensen en dromen centraal stelt."
Uit: Arie Hartog, 'Het lezen in samenhang. Nadenken over Johan Tahon'. Opgenomen in Johan Tahon, Adorant. Uitgeverij Lannoo nv, Tielt 2016
Werken van Johan Tahon zijn ook op diens website te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten