"Uiteindelijk ging ik me thuisvoelen in Bogaerts appartement. Mijn bed, mijn uitzicht, mijn winkels. Ik gebruikte mijn maaltijden staand in de keuken, prikkend in een celluloid bakje dat ik amper uit de vettige papieren wikkel had gehaald. De rest van de tijd las ik de titels op de ruggen van de boeken of deed ik aan roerloze stilstand op het balkon. Maar ik deed vooral niets...Voor het eerst leek het me mogelijk om een leven lang alleen maar een kamer te bestuderen. Het invallende zonlicht veranderde de hele dag door. Ik informeerde hoe het voortgleed over de parketstroken, ontdekte terloops splinternestjes, inkepingen in het hout, en bedacht hypotheses over de oorzaken van hun ontstaan, de perioden waarin ze zich hadden ontwikkeld.
Cécile sms'te om te horen hoe het met me was. Ik antwoordde met feiten. Niets te melden op het Gambettafront."
Julia Deck, Een huis dat van ons is. Uit het Frans vertaald door Katrien Vandenberghe. Uitgeverij Vleugels, Bleiswijk 2000
Geen opmerkingen:
Een reactie posten