Aldus de schrijver (69)

"Aan de basis van al Andriessens grafische werk ligt een vel papier.
Het hoort tot de oudste tot op de dag van vandaag gebruikte beschrijfmiddelen van de mens en als zodanig eist het op zich – op een bepaalde manier een Tabula rasa gelijkend – steeds weer opnieuw 'beschreven' te worden. Bij de Tabula rasa ging het in de klassieke wereld om een met was bedekte schrijftafel, waarvan het geschrevene na het beschrijven altijd weer volledig kon worden verwijderd. In overdrachtelijke zin drukt dit idee echter ook de menselijke ziel in zijn oertoestand uit, voor ze indrukken van buitenaf ontvangt en deze zich bij wijze van spreken in haar kerven. De Griekse etymologie 'grafiké' volgend is de (be)schrijvende kunst zelfs de allerindividueelste opdracht van de graficus.
Met hun meest elementaire eigenschap, namelijk de mediale vertaling, dienen de door Cees Andriessen  gebruikte druktechnieken het overbrengen van een op een drukplaat gemodelleerde en dus plastisch geworden voorstellingsidee naar een vel papier. Het herhaaldelijk oppakken van motieven die op elkaar lijken maar nooit dezelfde zijn, doet vermoeden dat Cees Andriessen de visualisering van een vormgevend idee uitprobeert en daarbij de grenzen van zowel de materialen als de waarneming van de kijker doorgrondt. Formaat, motiefkeuze en kleurgebruik reiken tot ver buiten de traditionele beeldpatronen van houtsnede en linosnede, bijvoorbeeld als een verhaal illustrerend medium. De ongebruikelijke kleurmengingen en -klanken alsook de informeel overkomende motieven blijven in eerste instantie onbestemd, ze roepen veeleer een bijzondere sfeer op. Zo ondersteunen zij minder de verwachting van een specifieke voorstellingsinhoud, maar vergen zij in plaats daarvan een open benadering.
(...) Een dialoog tussen prent en kijker wordt gestimuleerd, tussen voorstelling en voorwerp, tussen voorstellingsruimte en de haar omgevende ruimte, tussen het kunstobject en de werkelijkheid buiten de kunst."

Cees Andriessen, Aspecten. Tweetalige uitgave. Inleidende tekst: Jeannette Brabenetz. Vertaald uit het Duits door Mischa Andriessen. Uitgeverij Stichting De Witte Mier, Apeldoorn 2017