Aangeraakt door het licht, bewegingsloos en toch
zo doorschijnend om plots jezelf te zien. Jij en ik,
zegt de spiegel, vallen samen op het stilst van de dag,
tillen deze ruimte boven oevers en heuvels uit, terwijl
de tijd achterwaarts en voorwaarts blikt, zich inspant
om jou te vangen. Dit is je plaats hier, plek die zoekend
met het eerste licht mee verhuist, jou terugbrengt bij
jezelf, nieuwsgierig langs gezicht en lichaam glijdt.
Hoe onbevangen je hier tevoorschijn treedt – en glanst.
frb
Het gedicht 'Jan van Eyck en De spiegel van Arnolfini' verscheen in 2015 in Engelse vertaling op een van de zaalmuren in de Jan van Eyckacademie te Maastricht bij gelegenheid van de tentoonstelling 'Stupid as a Painter'. Het gedicht refereert aan de naamgever van deze internationale kunstinstelling. Van Eyck schilderde 'Portret van Giovanni Arnolfini en zijn vrouw' in 1434.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten