"'s Ochtends was er hoop. Die zat als een vluchtige lichtglimp op mijn moeders zwarte, gladde haar, dat ik nooit durfde aan te raken, en lag op mijn tong samen met de suiker op de lauwwarme havermout. Die at ik langzaam op terwijl ik mijn moeders smalle, gevouwen handen bestudeerde, die heel stil op de krant lagen en de artikelen over de Spaanse griep en het Verdrag van Versailles bedekten. Mijn vader was naar zijn werk en mijn broer was op school. Dus was mijn moeder alleen, zelfs al was ik er, en als ik heel stil was en niets zei zou de diepe rust in haar ondoorgrondelijke hart voortduren, totdat de ochtend voorbij was en ze boodschappen zou gaan doen in de Istedgade, net als elke normale huisvrouw."
Uit: Tove Ditlevsen, Kindertijd. Uit het Deens vertaald door Lammie Post-Oostenbrink. Uitgeverij Das Mag, Amsterdam 2020.
Over Tove Ditlevsen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Tove_Ditlevsen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten